Verbonden met al-wat-is
Ken je het gevoel om onderdeel te zijn van alles wat is? Met alle wezens op aarde en daarbuiten? Er is dan geen ruimte voor eenzaamheid, je voelt je deel van het grote geheel en iedereen is goed zoals die is. Dit soort gevoelens heb ik vooral in de natuur: als ik zwem in de zee of ander natuurwater, in het bos, onder een mooie boom, tussen de kruiden, bij het wildplukken en verzamelen; maar ook tijdens een mooi klankconcert of bij het dansen.
Als ik me voorstel dat we tot 10.000 geleden in en met de natuur leefden, rondtrokken zonder bezit en direct onderdeel waren van alles - dan voel ik dat daar onze wortels van spiritualiteit liggen. Er was toen geen hiërarchie tussen mensen en andere bezielde wezens: planten, dieren, rivieren en bergen waren onderdeel van de familie. En ook tussen de mensen was er geen hiërarchie, in de kleine groepen had ieder haar of zijn plek.
In deze egalitaire en verbonden toestand kwam verandering toen wij begonnen landbouw te bedrijven en nederzettingen te bouwen. Toen kwam er een scheiding tussen ons en de "wilde natuur". Bezit, moestuinen en vee moesten juist beschermd worden tegen wilde dieren en ook tegen mensen.
Ook onze spiritualiteit raakte verwijderd van de "wilde natuur". Naarmate er specialisatie kwam in onze bezigheden en levensgebieden, kwamen er ook godinnen en goden bij voor elk gebied. We waren niet meer dagelijks en vanzelfsprekend in verbinding, er waren bemiddelaars en beelden nodig. De natuur werd de Aardmoeder die het leven voortbrengt en ons voedt. Later kreeg zij een zoon, die de cycli in de natuur verbeeldt en de nieuwe oogstcycli in de landbouw: zaaien, verzorgen, oogsten, sterven. In het begin werd landbouwgrond en bezit nog matrilineair "doorgegeven", van de moeder op de dochters, en leefde men in matrilineaire grootfamilies, waar men als groep de kinderen opvoedde en het werk deed. Huwelijken waren niet nodig. Vrouwen bleven binnen hun familie en netwerken, het is altijd een voordeel en geeft kracht om een goed netwerk te hebben. Door aanvallen van buiten raakte deze leefwijze onder druk, elders was er schaarste of het verlangen naar deze levenswijze.
Toen de egalitaire verhoudingen tussen mensen veranderden in patriarchale bezits- en machtsverhoudingen werden huwelijken belangrijker en kwamen er goden en getrouwde godinnen. Vrouwen verlieten hun familie en groep en waren kwetsbaar zonder hun netwerk.
Je voelt al dat de oerspiritualiteit afneemt en we steeds verder verwijderd raakten van het vrije leven in de wilde natuur.
Spirituele bemiddelaars
Dat wat Hildegard van Bingen "Groenkracht" noemde en ik voel als de bezieling in de natuur, raakte meer op afstand. We hadden steeds meer bemiddelaars nodig tussen onszelf en andere zielen en geesten. Dat werden de sjamanen, mensen met bijzondere talenten die goed in contact konden treden met zielen van voorouders, ziektegeesten, krachtdieren en krachtplanten.
Het zou kunnen , dat sjamanen pas sinds 10.000 jaren bestaan. Sinds wij de natuurlijke verbinding met alles om ons heen kwijt zijn geraakt.
Na de sjamanen kwamen spirituele leiders met verschillende geloofsovertuigingen. Sommige nog wel met een gevoel voor de bezieling voor alle leven, wij binnen het Christendom al sterk verwijderd van de bezielde natuur - als heersers en in het beste geval als rentmeester. Maar er is al geen sprake meer van gelijkwaardigheid en verbinding.
Sjamanen en spirituele leiders verleenden een dienst aan de groep. Die diensten waren minder zichtbaar dan een brood of gevlochten mand en baseerden op geloof en vertrouwen. Dus het "show-gehalte" werd ook belangrijk om de dienst geloofwaardig te maken. Ik hou zelf enorm van rituelen en mooie aankleding. Maar ik voel ook altijd weerstand als er voor een zo natuurlijke verbinding teveel "show" nodig is en helemaal als het kunstmatig voelt omdat het niet in onze natuurlijke omgeving past.
Voor mij voelt het natuurlijker om de oude verbinding in het dagelijkse leven te herstellen en met simpele rituelen of handelingen te beginnen. Vooral door veel buiten te zijn.
Verlangen naar volledig menszijn
Het verlangen om volledig mens en in verbinding te zijn, is gebleven.
99% van ons bestaan op aarde leefden we vrij en als deel van de natuur. Niet voor niets voelen we onze oernatuur tijdens trektochten, wildplukken, queesten, bushcraft, meditatie, klankrijzen, rituelen en dans.
Het vijandige, hierarchische en op macht en geweld gebaseerde patriarchaat is niet de antwoord op ons verlangen. Wellicht zien we op dit moment een laatste steigeren van dit onwerkbare systeem.
Laten we de verbindende kracht van Bijvoet als inspiratie zien. Bijvoet gaat over zusterschap en verbinding. De vrouwelijke energie is zo nodig. Krachtige en wijze vrouwen, waar elke vrouw haar puzzelstukje aan kennis en wijsheid bijdraagt aan gelijkwaardig en vrij menszijn. Bijvoet kan op allerlei manieren bijdragen de ontkrachting van vrouwen te helen en te verzachten. In het nieuwe boek staat expres een stuk over yoni-steam en de Bloesemremedie van Bijvoet. Samen met de wierook, de thee en andere recepten met Bijvoet kunnen we onszelf en elkaar helen en weer in de kracht zetten die we hebben verdiend.
Bijvoet brengt ons in verbinding met onze eigen innerlijke wereld, onze intuïtie en eigen goddelijkheid, we hebben geen tussenpersoon nodig voor deze verbinding.
Een van de boodschappen van Bijvoet is:
Het mannelijke dient het vrouwelijke
Het vrouwelijke dient het leven.
Het mannelijke in jezelf dient het vrouwelijke in jezelf.
Het vrouwelijke in alles dient het leven als geheel.
Reactie plaatsen
Reacties